«آن شب که در آغوش مصلّی بودی            خلقی به تو مجنون و تو لیـلا بودی»

بـر گِـرد تو گـشـتـند و طوافت کردند            چون کـعـبـۀ عـشـق و آرزوهـا بودی

از روح نــمــاز شـب تـو پــیــدا بـود            کـز بـهـر عـروج خـود مـهـیـا بـودی

تـنـهـا نه هـمـیـن داغ به دل امـت شد            داغ دل هـر لالـه بـه صـحــرا بـودی

مردم به جماران همه محـو تو ولیک            تـو جـای دگـر مـحـو تـمـاشــا بـودی

فـرمـانـدهـی کـل قــوا، جـزئـی بــود            عــبـدالله و فــرمــانــدۀ دلـهــا بــودی